大家好,今天小编关注到一个比较有意思的话题,就是关于丽晶茂教育机构的问题,于是小编就整理了3个相关介绍丽晶茂教育机构的解答,让我们一起看看吧。
喜欢“赋”吗?能推荐几篇以供欣赏?
曹植的《洛神赋》,文辞华美,想象丰富,描写细腻,情思缠绵。
“其形也,翩若惊鸿,婉若游龙”,“髣髴兮若轻云之蔽月,飘飖兮若流风之回雪”,“体迅飞凫,飘忽若神。凌波微步,罗袜生尘”等等都让人心神向往。
配上曹植感甄姬的说法,让人对他的情思感同身受
明珠有光,光彩四射,慑于心也;人物有格,格于神气,需品评也!故虽有名书,落于孥子,不若粪土之植苗也!纵右军在世,神采飞逸,岂若妹喜裂帛之嘤嘤悦心也!
昔欧公见东坡之天颜也,畅然快曰,老夫当让出一头之地!不惟学养之深厚也,亦心襟之坦荡也!故孔子云,时也,命也!孟子喟然叹曰,无恒产而有恒心者,惟士能之!
夫丈夫处世,不惟见著于当时,亦泽披于后世!故虽千夫所指,不为动也;裂胆劈心,见于志也。咆哮沧桑,呼雷引震,气慨无愧于天父地母也,亦后世生生不息之典范也!
你我之间,纵千难万险,不过一时之际遇耳,何足挂齿也!当义气为重,静观时局之风云,厚积蓄养,待水到渠成之日,如吾昔言:针砭时弊,奠就千秋基业、子孙万代。
个人还是比较喜欢“赋”这种体裁的。尽管有人说赋佶屈聱牙,有人说赋劝百讽一,但是这些评价都不足以掩盖赋的光芒。
在此就给题主推荐几篇不太热门但是却值得切磋琢磨的赋作吧。
1.《闲情赋》陶渊明
对于被称为“白璧微瑕”的闲情赋,我个人绝对是首推的。因为只有读过了《读山海经》和《闲情赋》之后,认识的陶渊明才是完整的。
《闲情赋》全文以作者的视角铺陈,描写的是对于一个女子的歆羡之情。其中最著名的段落就是“十愿十悲”,“愿在衣而为领,承华首之余芳,……,悲乐极以哀来,终推我而辍音”这样的句子,比今天的情歌要婉转哀怨许多。
虽然说《闲情赋》的主题可能是陶渊明抒发政治抱负,但是作为一首抒情言情的小赋读来确实是别有风味。
2.《狎鸥赋》唐代黄滔
黄滔笔下的鸥鹭高洁而又自由,读过之后让人感觉骖风驷霞,神游四海之内。《狎鸥赋》虽说是与海鸥玩赏,但是实际上却是写出了一种高雅绝不和光同尘的气度和境界。
与君共勉。
——
赋在古代,介于诗和散文之间,既有诗的韵味,又有散文的豁达随意性,是不可多得的一种文体。我感觉到,现在读它们,就像读一篇篇优美的散文诗,心旷神怡,妙不可言,不是吗?如唐代杜牧的《阿房宫赋》:“六王毕,四海一;蜀山兀,阿房出。……”简明扼要,呼之欲出。而宋朝苏轼的《前赤壁赋》:“渺沧海之一粟,哀吾生之须臾,羡长江之无穷,挟飞仙以遨游,抱明月而长终……”一气呵成,痛快淋漓!还有曹植的《洛神赋》,司马相如的《长门赋》,袁枚的《秋兰赋》等,或回气荡肠,或委婉动听,或直舒胸怀,无不令人过目难忘,回味无穷啊!
铜雀台赋,赤壁赋,寒窑赋。吕蒙正少贫寒,被父弃,宿庙讨食,后终学有所成做相国。以自己辛酸径历鞭打了势利小人,嫌贪爱富,世态谅之丑恶!耐人寻味,这正是,穷在街道设人问,富居深山远亲。
煎饼虽不是什么山珍海味,但却是山东人的骄傲。
清代著名文学家蒲松龄就曾专门为煎饼做赋,名曰《煎饼赋》,赋文曰:
煎饼之制,何代斯兴?溲合米豆,磨如胶饧。朳须两歧之势,鏊为鼎足之形,掬瓦盆之一勺,经火烙而滂淜,乃急手而左旋,如磨上蚁行,黄白忽变,斯须而成,“卒律葛答”。乘兹热铛,一翻手而覆手,作十百于俄顷,圆如望月,大如铜钲,薄似剡溪之纸,色似黄鹤之翎,此煎饼之定制也。若易之以荍屑,则如秋练之辉腾;杂之以蜀黍,又如西山日落,返照而霞生。夹以脂肤相半之豚胁,浸以肥腻不二之鸡羹,晨一饱而达暮,腹殷然其雷鸣;备老饕之一啖,亦可以鼓腹而延生。若夫经宿冷毳,尚须烹调,或拭鹅脂,或假膏,三五重叠,炙煿成焦,味松酥而爽口,香四散而远飘。更有层层卷折,断以厨刀,纵横历乱,绝似冷淘。汤合盐豉,末锉兰椒,鼎中水沸,零落金条。时霜寒而冰冻,佐小啜于凌朝,额涔涔而欲汗,胜金帐之饮羊羔。奈尔东人运蹇,奇荒相继,豆落南山,拟于珠粒。穷惨淡之经营,生凶荒之妙制,采绿叶于椒榆,渍浓液以杂治,带藜烟而携来,色柔华而苍翠。野老于此,效得酱于仲尼,仿缩葱于侯氏,朵双颐,据墙次,咤咤枨枨,鲸吞任意,左持巨卷,右拾遗坠,方且笑锅底饭之不伦,讶五侯鲭之过费。有锦衣公子,过而美之曰:“愿以我鼎内之所烹,博尔手中之所遗,其可乎?”野老怃然,掉头不易。
此篇《煎饼赋》,通过描述煎饼的制作过程与食用方法,歌颂了山东劳动人民的聪明智慧及吃苦耐劳、不屈不挠的顽强毅力和精神。战争时期,在山东作战的陈毅元帅这位南方人,还专门总结出了吃煎饼的方法:“吃煎饼,卷大葱,张大嘴,牙一咬,手一松,吃个煎饼也就是几分钟。”
秋色赋全文?
全文如下:
欧阳修《秋色赋》
欧阳子方夜读书,闻有声自西南来者,悚然而听之,曰:"异哉!"初淅沥以萧飒,忽奔腾而砰湃,如波涛夜惊,风雨骤至.其触于物也,鏦鏦铮铮,金铁皆鸣;又如赴敌之兵,衔枚疾走,不闻号令,但闻人马之行声.予谓童子:"此何声也?汝出视之."童子曰:"星月皎洁,明河在天,四无人声,声在树间."
予曰:"噫嘻悲哉!此秋声也,胡为而来哉?盖夫秋之为状也:其色惨淡,烟霏云敛;其容清明,天高日晶;其气栗冽,砭人肌骨;其意萧条,山川寂寥.故其为声也,凄凄切切,呼号愤发.丰草绿缛而争茂,佳木葱茏而可悦;草拂之而色变,木遭之而叶脱.其所以摧败零落者,乃其一气之余烈.夫秋,刑官也,于时为阴;又兵象也,于行用金,是谓天地之义气,常以肃杀而为心.天之于物,春生秋实,故其在乐也,商声主西方之音,夷则为七月之律.商,伤也,物既老而悲伤;夷,戮也,物过盛而当杀."
"嗟乎!草木无情,有时飘零.人为动物,惟物之灵;百忧感其心,万事劳其形;有动于中,必摇其精.而况思其力之所不及,忧其智之所不能;宜其渥然丹者为槁木,黟然黑者为星星.奈何以非金石之质,欲与草木而争荣?念谁为之戕贼,亦何恨乎秋声!"
童子莫对,垂头而睡.但闻四壁虫声唧唧,如助予之叹息.
秋声赋与朋党论哪首诗更好?
各有千秋 ,《朋党论》影响更深刻一些。
《朋党论》是欧阳修在庆历四年(1044)向宋仁宗上的一篇奏章,目的是驳斥保守派的攻击,辨朋党之诬。文章实践了欧阳修“事信、意新、理通、语工”的理论主张。全文通篇对比,具有深刻的揭露作用和强大的批判力量,而排偶句式的穿插运用,又增加了文章议论的气势,很有特色。
《秋声赋》是欧阳修的辞赋作品。此赋作于宋仁宗嘉祐四年秋,欧阳修时年五十三岁,虽身居高位,然有感于宦海沉浮,政治改革艰难,故心情苦闷,乃以“悲秋”为主题,抒发人生的苦闷与感叹。全文以“秋声”为引子,抒发草木被风摧折的悲凉,延及更容易被忧愁困思所侵袭的人,感叹“百忧感其心,万事劳其形”,也是作者自己对人生不易的体悟。
到此,以上就是小编对于丽晶茂教育机构的问题就介绍到这了,希望介绍关于丽晶茂教育机构的3点解答对大家有用。