李杜诗篇万人传,至今已觉不新鲜。
江山代有才人出,各领风骚数百年。
杂诗龚自珍
九州生气恃风雷,万马齐喑究可哀。
我劝天公重抖擞,不拘一格降人才。
与菽园论诗兼寄任公孺博曼宣康有为
一代才人孰绣丝,万千作者亿千诗。
吟风弄月各自得,覆酱烧薪空尔悲。
正始如闻本风雅,丽葩无奈祖骚词。
汉唐格律周人意,悱恻雄奇亦可思。
关于积极向上,自强不息的古诗?
莫道谗言如浪深,莫言迁客似沙沉。千淘万漉虽辛苦,吹尽狂沙始到金。——唐?刘禹锡《浪淘沙》之八咬定青山不放松,立根原在破岩中。千磨万击还坚劲,任尔东西南北风。——清?郑板桥《竹石》疾风知劲草,板荡识诚臣。勇夫安识义,智者必怀仁。——唐?李世民《赠萧瑀》人心生一念,天地悉皆知,善恶若无报,乾坤必有私。——吴承恩?《西游记》寸寸河山寸寸金,侉离分裂力谁任?杜鹃再拜忧天泪,精卫无穷填海心——黄遵宪·《赠梁任父同年》三更灯火五更鸡,正是男儿发愤时。黑发不知勤学早,白首方悔读书迟。——颜真卿·《劝学》百川东到海,何时复西归?少壮不努力,老大徒伤悲。——汉乐府·《长歌行》岱宗夫如何,齐鲁青未了。造化钟神秀,阴阳割昏晓。荡胸生层云,决眦入归鸟。会当凌绝顶,一览众山小。——杜甫·《望岳》梅雪争春未肯降,骚人搁笔费评章。梅须逊雪三分白,雪却输梅一段香。——卢梅坡·《雪梅》生当作人杰,死亦为鬼雄,至今思项羽,不肯过江东。——李清照·《夏日绝句》望门投止思张俭,忍死须臾待杜根。我自横刀向天笑,去留肝胆两昆仑。——谭嗣同·《狱中题壁》一、惜时金缕衣劝君莫惜金缕衣。劝君惜取少年时。有花堪折直须折,莫待无花空折枝。全诗之旨在于:奉劝年少者,珍惜宝贵的青春、大好时光,努力学习。二、劝学劝学少年易老学难成,一寸光阴不可轻。未觉池塘春草梦,阶前梧叶已秋声。旨在奉劝青少年,珍惜光阴,珍惜青春,刻苦治学,有所作为。三、进取春宵春宵一刻值千金,花有清香月有阴。歌管楼亭声细细,秋千院落夜沉沉。旨在青年人不应沉缅于轻歌曼舞而浪费宝贵时光,而是应该积极进取,有所作为。四、苦练柳氏二外甥求笔迹退笔如山未足珍,读书万卷始通神。君家自有元和脚,莫厌家鸡更问人。诗意提出青年人要想成才,必须勤学苦读,博采众长。五、推敲遣兴爱好由来落笔难,一诗千改心始安。阿婆还是初笄女,头未梳成不许看。袁枚主张:凡优秀之作,往往是作者千锤百炼,去瑕留璧、一诗千改的劳动成果。六、严谨论诗十绝草就篇章只等闲,作诗容易改诗难。玉经雕琢方成器,句要丰腴字妥安。戴复古强调:反对因袭,重视精细,切忌草率。七、多师戏为六绝未及前贤更勿疑,递相祖述复先谁?别裁伪体亲风雅,转益多师是汝师。杜甫认为:对待前人的作品,应善于抉择,批判继承,不论古人与今人,不论时间的先后,既要向一切有成就的人广泛学习,“转益多师”,化为自己的养料;又要善于“别裁伪体”,剔除糟粕,不应囫囵吞枣,食古不化,步人后尘。八、深入实际论诗三十首选一眼处心生句自神,暗中摸索总非真。画图临出秦川景,亲到长安有几人?元好问主张:诗歌是现实生活的反映,作家只有“亲到长安”,面向现实,才能“眼处心生”,激发真情,才能产生有“神”的诗句,画出逼真的图景;若“暗中摸索”,“闭门造句”,则断然写不出好作品来。九、有主见论诗五绝只眼须凭自主张,纷纷艺苑漫雌黄。矮人看戏何曾见,都是随人说短长。赵翼认为:学习前人,必须善鉴,须破门户之见,须有独特的见解和实事求是的态度,而决不可信口雌黄,盲从附和。十、虚心学习逢王建有赠新诗句成相借问,闲来议尽共寻思。终今三十余年事,却说还同昨日时。张籍认为,凡立志成才者,应善于向师长学习,向朋友学习,向一切内行者学习,并将他们的才智变为自己的才智,以促使自己早日成才。十一、戒骄题画竹雨后龙孙长,风前凤尾摇。心虚根柢固,指日定干霄。全诗以竹喻人,并喻示:只要具有虚心好学的品格与扎实学问的根底,必将有所作为,定会成就一番事业。十二、怀志晓窗少闻鸡声眠,老听鸡声起。千古万代人,消磨数声里。诗人巧借晋代祖逖与刘琨闻鸡起舞之典,警示人们要立志奋发,有所作为,切不可蹉跎岁月,要有时不我待,立志济天下,安邦民,为国献身。十三、高节石灰吟千锤万凿出深山,烈火焚烧若等闲。粉身碎骨浑不怕,要留清白在人间。全诗启示人们,凡要做一个坚强、正直的人,就要经得起千磨万凿的敲打,就要经得起烈火般的考验,苦其心志,劳其筋骨,即使粉身碎骨,也要保持高尚的节操。十四、百折不挠梅花墙角数枝梅,凌寒独自开。遥知不是雪,为有暗香来。诗意梅花凌寒独放,为“有暗香来”而不屈不挠。十五、坚毅竹石咬定青山不放松,立根原在破岩中。千磨万击还坚韧,任尔东西南北风。诗人赞扬岩竹的正直品格与坚韧精神,只有具备坚强的意志,顽强的毅力,锲而不舍的精神与刚劲坚韧的节操,才能在成才的路上,不断探索,开拓奋进。十六、反腐题长安主人壁世人结交须黄金,黄金不多交不深。纵令然诺暂相许,终是悠悠行路心。全诗揭露金钱对人情世态的污染,勾画出钻营逐利者的冷漠心态。十七、倡廉两袖清风手帕蘑菇及线香,本资民用反为殃。清风两袖朝天去,免得闾阎语短长。于谦主张居官清正廉洁,不沾不贪,只求人民群众不指戳脊骨梁。十八、谦让秋荷秋荷独后时,摇落见风姿。无力争先发,非因后出奇。诗人赋予秋荷以谦让精神,主张实事求是,谦虚待人。十九、省身悯旱镇心帷车坐,偏愁云气晴。客行殊望雨,敢说为苍生。诗人面对旱灾,自惭不能呼风唤雨,以救苍生,表现了作者关心人民疾苦之情。二十、报国从军行青海长云暗雪山,孤城遥望玉门关。黄沙百战穿金甲,不破楼兰终不还。诗人抒发誓保边疆,决心破敌的将士豪情。二十一、建功出塞军歌应唱大刀环,誓灭胡汉出玉关。只解沙场为国死,何须马革裹尸还。诗人抒发了为国捐躯、献身革命的豪情壮志。二十二、忧民蜂无论平地与山尖,无限风光尽被占。采得百花成蜜后,为谁辛苦为谁甜。诗人同情人民群众耕而无食的忧民豪怀。二十三、爱民潍县署中画竹呈年伯包大丞括衙斋卧听萧萧竹,疑是民间疾苦声。些小吾曹州县吏,一枝一叶总关情。全诗充分体现了作者作官为民,关心与同情民众疾苦的可贵精神。二十四、斥奢官仓鼠官仓老鼠大如斗,见人开仓亦不走。健儿无粮百姓饥,谁遣朝朝入君口。全诗寓庄于谐,借斥责官仓老鼠而讽刺贪官污吏,真是入木三分,痛快淋漓。二十五、重贤才读《三国志》有国由来在得贤,莫言兴废是循环。武侯星落周瑜死,平蜀降吴似等闲。诗人以史为鉴,说明一个国家的兴废与隆替,并不是天意的循环,而是在于“得贤”。二十六、诚信商鞅自古驱民在信诚,一言为重百金轻。今人未可非商鞅,商鞅能令政必行。此诗申述以诚取信于民的为政之道。二十七、明辨石石昔大义灭亲恶吁及厚笃忠纯,大义无私遂灭亲。后代奸邪残骨肉,屡援斯语陷良臣。此诗一赞贤良,二揭奸臣,提示要以史为鉴,要明辨是非,亲贤才,远小人。二十八、反对迷信贾生宣室求贤访逐臣,贾生才调更无伦。可怜夜半虚前席,不问苍生问鬼神。诗歌批判了汉文帝不是询问国计民生的大事,治国安民之道,而是荒诞不经的鬼神之事。二十九、审势登鹳雀楼白日依山尽,黄河入海流。欲穷千里目,更上一层楼。诗人以高瞻远瞩的道理,告诉人们要看得远,必须要站得高。三十、创新论诗五绝选一满眼生机转化钧,天工人巧日争新。预支五百年新意,到了千年又觉陈。诗人主张日日争新,提出只有不断开拓,不断创新,不断进取,才能不断“争新”。三十一、慎平泾溪泾溪石险人兢慎,终岁不闻倾覆人。却是平流无石处,时时闻说有沉沦。诗意为遇险易警,遇安易怠。这说明了凡事皆应谨慎,惟有居安思危,方能临危不惧。三十二、开放论诗三首选一坎井鸣蛙自一天,江山放眼更超然。情知春草池塘句,不到柴烟粪火边。诗意不可“坐井观天”,要“放眼江山”。三十三、调查研究题庐陵萧彦毓秀才诗卷后法不孤生自古同,痴人乃欲镂虚空。君诗妙处吾能识,尽在山程水驿中。陆游主张作家要走出书斋,投身到大自然的怀抱中去,到群众中去调查研究,才能得到真法。三十四、克难慈湖夹阻风卧看落月横千丈,起唤清风得半帆。且并水村欹侧过,人间何处不岩。诗人阐述了不畏艰险、克难奋进的人生态度。三十五、自强浪淘沙莫道谗言如浪深,莫言过客是沙沉。千淘万漉虽辛苦,吹尽狂沙始到金。诗人认为成才之路时有风雨,长满荆棘,但应受得起挫折的考验,自强不息,是金子总会发光。三十六、谗言可畏离骚天问复招魂,无因彻常阍。岂知千丽句,不敌一谗言。诗人表达了佞臣可恨、谗言可畏、昏君可恼、忠臣可悲的忠愤之情。也警示了世人要亲贤避谗。三十七、实践冬夜读书示子聿古人学问无遗力,少壮工夫老始成。纸上得来终觉浅,绝知此事要躬行。诗人认为,成就学问和事业的两条途径是一是勤读,二是实践。没有实践的理论“终觉浅”。三十八、创业读蜀志曹公屈指当时辈,天下英雄数使君。髀肉消来还感泣,争教汉鼎不三分。诗人表明了要创业必须心中时刻惦记着事、并为事业成功倾注全部力量。三十九、任人唯贤己亥杂诗九州生气恃风雷,万马齐喑究可哀。我劝天公重抖擞,不拘一格降人才。诗人大声疾呼,不拘一格降人才,表明了改造社会、发展一切事业就要尚空谈的敢问敢干的有社会责任感的贤才。四十、胆识三别好诗狼籍丹黄窃自哀,高吟肺腑走风雷。不容明月沈天去,却有江涛动地来。诗人“高吟肺腑走风雷”为有江涛动地来。表明了敢想敢干的大无畏精神和过人胆识。四十一、识才马诗此马非凡马,房星本是星。向前敲瘦骨,犹自带铜声。诗人有韩愈叹伯乐不常有之声。千里马常有,而伯乐不常有。识人量才要以事业为重,不以个人好恶作取舍,这样方能让人才脱颖而出。四十二、育才题花山寺壁寺里山因花得名,繁英不见草纵横。栽培剪伐须勤力,花易凋零草易生。诗人认为人才的培养对于人才的成长非常重要。龟虽寿曹操神龟虽寿,猷有竟时。腾蛇乘雾,终为土灰。老骥伏枥,志在千里;烈士暮年,壮心不已。盈缩之期,不但在天;养怡之福,可得永年。幸甚至哉!歌以咏志。